πρεπίζω

Ν

1. στολίζω, διακοσμώ

2. στολίζω τον εαυτό μου, ευπρεπίζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρέπον, μτχ. τού ρ. πρέπω, κατά τα ρ. σε -ίζω].